Masowa panika, której nie było: Słuchowisko "Wojna światów" Orsona Wellesa wstrząsnęło Ameryką

30 października 1938 roku, w przeddzień Halloween, amerykańska stacja radiowa CBS wyemitowała słuchowisko "Wojna światów" na podstawie powieści H.G. Wellsa. Adaptacja ta, wyreżyserowana przez Orsona Wellesa, wywołała ogromne poruszenie wśród słuchaczy i została uznana za przyczynę masowej paniki, której w rzeczywistości nie było. "Wojna światów" była jednym z najbardziej innowacyjnych i ambitnych projektów radiowych tamtych czasów. Orson Welles, znany z niekonwencjonalnego podejścia do sztuki, postanowił zaadaptować powieść Wellsa w formie słuchowiska, które miało na celu zainscenizowanie inwazji Marsjan na Ziemię. Słuchowisko rozpoczęło się od pozornie niewinnego wstępu, który stopniowo przeradzał się w dramatyczne relacje z rzekomej inwazji. Aktorzy, wykorzystując techniki dźwiękowe i narracyjne, stworzyli wrażenie autentyczności i zagrożenia, co sprawiło, że niektórzy słuchacze uwierzyli, że słuchają prawdziwego reportażu z miejsca zdarzeń. Wkrótce po emisji słuchowiska pojawiły się doniesienia o masowej panice, która miała ogarnąć Nowy Jork i inne miasta. Ludzie mieli rzekomo uciekać z domów, blokować drogi i wywoływać chaos na ulicach. Jednakże, jak się później okazało, skala paniki była znacznie przesadzona przez media i nie odzwierciedlała rzeczywistej sytuacji. "Wojna światów" Orsona Wellesa stała się symbolem siły mediów i ich wpływu na odbiorców. Słuchowisko to pokazało, jak łatwo można wywołać emocjonalną reakcję u słuchaczy, zwłaszcza gdy informacje są przedstawiane w sposób sugestywny i dramatyczny. Jednakże, mimo że panika była przesadzona, słuchowisko wywołało ważną dyskusję na temat odpowiedzialności mediów i etyki dziennikarskiej. Dziś "Wojna światów" Orsona Wellesa jest uznawana za arcydzieło sztuki radiowej i klasykę kultury popularnej. Jej wpływ na rozwój radia i technik narracyjnych jest niezaprzeczalny, a historia masowej paniki, której nie było, pozostaje jednym z najbardziej fascynujących epizodów w historii mediów.
Na podstawie: Źródła